Wywiad z wampirem

Ten film jest moim numerem jeden. W pełni oddaje klimat powieści Anne Rice.
XVII wiek, Nowy Orlean. Plantator Louis, po stracie żony i córki staje przed bardzo kuszącą propozycją. Tajemniczy mężczyzna chce przerwać ból, ofiarować mu inne zycie, Takie, którego sobie nigdy nie wyobrażał. Choroba, śmierć wszystko to straciłoby ważność. I byłoby...na zawsze.
Propozycję oczywiście przyjął, myślę, że każdy by tak postąpił. A może się mylę? Odrzucilibyście niesmiertelność, która jest w zasięgu ręki?
<ale powiało grozą Twisted Evil

>

Zależy jakiego typu byłaby to nieśmiertelność. Jeśli taka, o jakiej myślę (z kontekstu przywołanej treści utworu)- nioeśmiertelność wieczna, niewrażliwa zarówno na upływ czasu, jak i wszelkie czynniki mogące spowodować śmierć (zawał, stryczek, kula w łeb, choroba itd.)...

Odrzuciłbym w cholerę tę możliwość!

Dlaczego? Nie mam ochoty widzieć, jak bliskie mi osoby umierają, jedna po drugiej... a kiedy udałoby mi się poznać nowe, "na ich miejsce" i one znowu by umierały... i znowu... Aż, niczym w "Ocalonym", straciłbym możliwość rozróżniania uczuć. I tego właśnie najbardziej się boję.

Jeśli jednak byłaby jakakolwiek małoskomplikowana możliwość pozbycia się owego życia (kołek w serce, srebrna kula itp.) zapewne bym się zgodził. Przynajmniej w każdej chwili mógłbym przerwać to szaleństwo.
Naturalnie, mówię w tym momencie o samym aspekcie długowieczności- nie biorę pod uwagę, że czynnikiem przedłużającym życie byłoby picie krwi lub inne tego typu praktyki. Chociaż zapewne byłoby za późno, nim bym się dowiedział, jak to naprawdę działa...

Gendek napisał:

Ten film jest moim numerem jeden. W pełni oddaje klimat powieści Anne Rice.

A mogło by być inaczej skoro ona sama napisała scenariusz? Książki nie czytałem, ale film zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie, głównie z powodu wyśmienitego aktorstwa(Cruise, Pitt, Banderas no i ta mała jak jej tam było Very Happy

). Co do niesmiertelności to nie przyjąłbym jej głównie z powodów religijnych. To jakby roześmiać się Bogu w twarz. Do Admina: nie zapominaj, że wampiryzm można przekazywać, więc mógłbyś spędzic tę wieczność z ukochanymi...

Sam scenariusz to nie wszystko, nie ujmujmy zasług reżyserowi.
Co do niesmiertelności- weźcie też pod uwagę sytuację w jakiej znalazł się główny bohater i spróbujcie postawic się na jego miejscu. Stracił wszytsko, co było dla niego ważne, nie miał już dla kogo żyć, więc nie zależało mu na niczym.
Natomiast będąc w ustabilizowanej sytuacji życiowej, nie mając tragicznych problemów, możliwość niesmiertelności traci na swej atrakcyjności. Dodatkowy przymus picia krwi...brrr...Lecz zawsze pozostaje w tym coś tajemniczego, co nas intryguje.
Na dzień dzisiejszy nie znam patentu na nieśmiertelność, więc muszę sie zadowolić życiem typowego śmiertlenika Wink

Co do tej małej, to Klaudynka, czyli Kirsten Dunst.

A co was tak mierzi w piciu krwi? Jeżeli się już złamało zasadę człowieczeństwa i zostało wampirem to po co się ograniczać? Nie pamiętam jak to było u Rice, ale w większości znanych mi historii wampiry aby się pożywić nie muszą zabijać swoich ofiar. Wyssanie trochę krwi z jakiegoś ciecia... Co za problem?

Wampiry znajdują spokój tylko wtedy, gdy czują w ustach krew. Chyba zrozumiałe jest, że trudno im powstrzymać się na kilku kroplach. Jednocześnie posiadają wyrzuty sumienia (chociaż nie w każdym przypadku), które je dręczą. Więc utrata człowieczeństwa nie jest równoznaczna z utratą uczuć.

Ale mnie trochę dziwi postawa postawa "wampirem mogę zostać ale pić krew buee...". Pytam więc co to takiego obrzydliwego jest w tej krwi?

Podejrzewam że picie krwi nie byłoby wielkim problemem. Gorzej ze świadomością, że przecież krwi się tej w kartonie nie kupi, i będzie trzeba z kogoś ją wyssać Razz

Dokładnie, chodzi przecież o zabijanie ludzi.

DA się pożyczyć krew na czas nie określony, w foliówce w bardzo prosty sposób: Napadamy na szpital i kradniemy krew do transfuzji.

P.S
Sam jestem wampirem i wiem skad trzeba ją brać Very Happy

No to pod względem moralnym jest jeszcze gorsze. Napadając na kogoś osobiście masz przynajmniej pewność, że go nie zabiłeś(lub zabiłeś). Kradnąc krew transfuzyjną, ktos niewinny może przez ciebie umrzeć.

Hmmmm.. chyba jednak się pod tym względem z Tobą zgodze. Po dłuższym zastanowieniu doszsedłem do wniąsku jest to naprawdę nie moralne. Upuszczenie trochę krwi z jakiegos ciecia rzeczywiście nie jest problemem Razz

Zależy dla kogo nie jest problemem. Trzeba przewidzieć jak fatalne w skutkach, może to "być puszczenie trochę krwi z jakiegos ciecia".
Jedno ugryzienie, a taki cieć, mimo małego uszczerbku na zdrowiu fizycznym- zbzikuje, sfiksuje. Po nadmiarze negatywnych emocji całkiem możliwe jest, że nabawi się szeregu fobii, objawów maniakalnych. W ostatecznosci może się zagazować, albo skoczyć z 5 piętra. Jego rodzina straci jedynego żywiciela, żona i dzieci będą zmuszeni korzystać z pomocy opieki społecznej. I kto będzie temu winny? Oczywiście, że wampir.

Dobra dobra poddaje się Very Happy

.

Jednak bycie nieśmiertelnym ciągnie za sobą zbyt wiele korzyści żeby z niej nie skorzystać

Cytat:

Jeżeli się już złamało zasadę człowieczeństwa i zostało wampirem to po co się ograniczać?

Jeżeli muszę pić krew by zachować siły i spokój to muszę (siła wyższa). Tak samo jest ze zwykłym śmiertelnikiem zabija zwierzęta by je później spożyć by mógł dalej funkcjonować

Ciekaw jestem co Was tak naprawdę przeraża.
Czy Wasza pewność, że to niemoralne, bo tak by się stało, czy też może wizja, że to "gdybanie" o zabijaniu itd. jest tak poukładana, że aż prawdziwa.
Czy boicie sie faktów sprawdzonych, czy zmiany, odmienności, dziwności, czegos fanatstycznego, wręcz wyimaginowanego?